آلمان باستانی

ژرمن‌ها در دوران باستان آمیزه ناهمگونی از قبایلی بودند که اروپا را در محدوده میان رود راین و ویستولا و میان رود دانوب و دریای شمال و دریای بالتیک اشغال می‌کردند. رومیان این اقوام را به زبان خود گرمانوس یعنی ژرمن‌ ها می ‌نامیدند.

با تصرف سرزمین گل ( ۵۱ سال قبل از میلاد مسیح ) در غرب اروپا توسط ژولیوس سزار ( دیکتاتور جمهوری روم ) ، جنگ ‌های میان ژرمن‌ ها و رومیان در کرانه ‌های رود راین برای اولین بار به وقوع پیوست. این جنگ ‌ها در آغاز با پیروزی نیروهای رومی همراه بود ولی نیروهای رومی هرگز درصدد اشغال دائمی مناطق آنسوی رود راین برنیامدند و این رودخانه همواره از سوی رومیان به عنوان مرز ایدئال امپراتوری روم و ژرمن ‌ها شناخته می ‌شد. 

فرانک ها دیگر ژرمن‌هایی بودند که از گرمانیا به سوی غرب روانه شدند. فرانک ‌ها با شکست دادن رومیان ، در سرزمین گل ، حکومت ‌شان را پایه نهادند، به مسیحیت گرویدند و این سرزمین را پایگاه تاخت و تازهای پسین شان به سرزمین‌ های خاوری و دل امپراتوری روم کردند . 

در شمال نیز فرانک ‌ها، دیگر قبایل ژرمن را فرمانبردار خود کردند و رفته رفته امپراتوری بزرگی را به وجود آوردند که همهٔ اروپای باختری را در دست داشت.

اوج اقتدار امپراتوری فرانک در روزگار شارلمانی بود. او توانست شمال ایتالیا، از جمله رم را به قلمروش بیفزاید. پس از ورودش به رم، پاپ او را امپراتور روم لقب داد. پس از شارلمان بنا بر سنت ژرمن ها، قلمروش میان پسرانش بخش شد . سرانجام با تجزیه شدن امپراتوری شارلمانی، در نواحی شرقی قلمرو آن، امپراتوری قرون وسطایی آلمان شکل گرفت .

پس از آن دروان پادشاهی مقدس روم بود که در زمان پادشاهی اوتوی اول معروف به اوتوی کبیر، که از سال ۹۳۶ میلادی آغاز شد؛ با تأسیس امپراتوری جدیدی، بر وحدت آلمان‌ ها افزوده گشت؛ و آلمان به صورت یکی از مطرح‌ ترین قدرت ‌های اروپایی درآمد.

اختلافات امپراتوری آلمان با مقام پاپ که از زمان هنری سوم و هنری چهارم بروز کرده بود، منجر به قطع روابط با پاپ در زمان پادشاهی شارل چهارم شد. هم‌ زمان اصلاحات مذهبی مارتین لوتر، مذهب پروتستان را به وجود آورد و اتحادیه پروتستان‌ها به سال ۱۶۰۸ تشکیل شد .

جنگ‌های ۳۰ ساله که سراسر اروپا را فراگرفت ( ۱۶۱۸ تا ۱۶۴۸ ) موجب شد در داخل سرزمین آلمان دو دولت نیرومند اتریش و پروس به وجود آید .